Тысячы светлавых гадоў ззаду, а да дома – нейкіх 24 гадзіны…
Пра што думаюць астранаўты, вяртаючыся на Зямлю? А ў нас на Зямлі самая зялёная трава каля бацькоўскага парога, пяшчотнае вуркатанне марскіх хваль падобна на буркатанне вялікага ката, садовыя яблыкі - з кулак велічынёй, і вясновы стэп у колерах – няможна нагледзецца… Ды хіба раскажаш пра ўвесь словамі?!
І спяваюць астранаўты ПЕСНІ. Зямныя! Прыгожыя! Шчаслівыя! Радасныя! Якія хвалююць сэрца і выклікаюць яркія ўспаміны!