Варшавская мелодия 16+

Яны пазнаёміліся снежным снежаньскім вечарам 1946 года ў кансерваторыі. Яна — полька, будучая спявачка. Ён — маскоўскі студэнт. Абодва толькі што перажылі жахі вайны. Здаецца, нішто не мае сілы памяшаць іх пачуццю. Але славутая жалезная заслона звалілася паміж імі непераадольнай сцяной. Ці зможа каханне пераадолець гэту перашкоду?

Усяго двое людзей цалкам запаўняюць сабой сцэну і… сэрца гледача. Разам з Геленай адчуваеш перажыты гэтай дзяўчынкай боль і страх фашысцкай акупацыі, паніку перад будучыняй, баронішся ад кахання Геліным цвярозым розумам… і, нарэшце, верыш Вітэку, у яго каханне, у яго абарону, у тое, што ўсе будзе добра! І ляціш у бездань… У неразуменне, у нямоглую лютасць ад таго, што нічога не можаш змяніць… У боль Вітэка «з заплюшчанымі вачамі»… якога хочацца асудзіць, але… разумееш, што ён ужо пакараны… сам сабой, сваёй краінай, сваім часам… У момант знаходжання на сцэне шыкоўнай, але халоднай і чужой Гелі, і шэрага і несамавітага Вітэка, разумееш, што ўсе страчана і пахавана… П'еса дае нейкую надзею на тое, што мы яшчэ ў сілах нешта змяніць і выправіць у СВАІМ жыцці… Бо нічога мы не робім у ёй так добра, як СПРАБУЕМ. Быць можа трэба простае гэта ЗРАБІЦЬ.

• Працягласць - 2 гадзіны з антрактам.
• Узроставае абмежаванне - 16+.
• Спектакль ідзе на рускай мове.